De verloren stad

Bijna duizend jaar geleden was de stad Nûl Lamta dankzij de karavaanhandel uitgegroeid tot een florieuze stad, bezocht door handelaren en reizigers uit alle delen van het Almoravidenrijk. Haar rijkdom was zodanig dat zij haar eigen gouden munten sloeg.

Maar zoals vele steden en rijken in de geschiedenis, verdween haar pracht en praal geleidelijk. Sindsdien heeft de geschiedenis haar veranderd in een legende en de legende in een mythe. Bijna vijfhonderd jaar lang is de exacte locatie van deze fabelachtige stad verloren gegaan, of bijna verloren gegaan, want de inwoners van Asrir hebben de legende tot op de dag van vandaag levend gehouden van vader op zoon.

Reconstructie van de kaart door geograaf Muhammad al-Idrisi, getiteld Tabula Rogeriana, getekend voor Roger II de Sicile in 1154. De bovenkant van de kaart wijst naar het zuiden.De Arabische tekst werd getranscribeerd in het Latijnse alfabet door de Duitse cartograaf Konrad Miller. Reproductie gebaseerd op een laatmiddeleeuwse kopie (1300 of 1486).
Detail van de kaart Tabula Rogeriana.

Dankzij het Spaans-Marokkaanse programma voor archeologisch onderzoek in de Sub-Takna-regio, dat in 1995 van start ging, kunnen we er nu zeker van zijn dat de verloren stad Nûl Lamta zich hier onder onze voeten bevindt, in de oase van Asrir, en dat ze opnieuw geduldig wacht om het daglicht te zien.

“Nûl is een grote stad, bevolkt en bewaterd door een rivier die uit het oosten naar haar toe komt en aan de oevers waarvan de Lamtûna- en Lamta-stammen gevestigd zijn […]. Het is naar deze stad dat de mensen van deze gebieden gaan, voor hun essentiële behoeften en hun verschillende zaken.” 
(Al-Idrîsî, 12e eeuw).