Voor eeuwenlang waren duizenden karavanen op zoek naar het mythische goud van het zuiden en doorkruisten daarbij de Sahara-woestijn. Maar slechts weinigen bereikten hun bestemming, uitgeput door dorst en hitte of bedolven onder het woestijnzand. Toch waagden elk jaar honderden mannen en duizenden kamelen hun leven om het “Afrikaanse El Dorado” te bereiken: het koninkrijk Ghana. De reis was lang en gevaarlijk, maar de beloning was de risico’s waard.
In de steden Awdaghust en Koumbi Saleh, ten zuiden van de Sahara, verhandelden moslimhandelaren zout, koper en stof voor goud, slaven en ivoor. Dankzij deze handel werd de keizer van Ghana naar verluidt de rijkste man ter wereld, tenminste tot de 11e eeuw toen de troepen van de Almoravidische generaal Abû Bakr de regio veroverden. Na deze verovering waren de Almoraviden de eersten in de geschiedenis die controle kregen over de steden ten noorden en ten zuiden van de Sahara, en zo de absolute meesters werden van de karavaanroutes. Dit werd de economische basis van de Almoraviden, die hen in staat stelde hun rijk over duizenden kilometers uit te breiden naar de rijke landen van al-Andalus.
Door de controle over de karavaanroutes konden de Almoraviden gouden munten slaan, waarvan enkele in de stad Nûl Lamta werden geslagen in de 12e eeuw. Zo ontstond de Goudroute, de oorsprong van een rijk dat een groot deel van Noordwest-Afrika besloeg en de basis vormde voor de latere uitbreiding van de islam in de regio.